ေငြေၾကးပမာဏရဲ႕ေနာက္ခံကဘာလဲ?

ေငြေၾကးပမာဏရဲ႕ အဓိကအစိတ္အပိုင္းျဖစ္တဲ႔ ေငြစကၠဴ၊ ေငြအေၾကြမ်ားနဲ႔ စာရင္းရွင္ အပ္ေငြ checkable deposits မ်ားသည္ ေပးေခ်ဖုိ႔ ေၾကြးၿမီေတြဘဲ   ျဖစ္ပါတယ္။ ေငြစကၠဴေတြက ဗဟိုဘဏ္ ရဲ႕ လည္ပတ္ေနတဲ႔ ေၾကြးၿမီေတြ၊ စာရင္းရွင္အပ္ေငြေတြ ကေတာ႔ ကူးသန္းေရာင္း ဝယ္ေရး  ဘဏ္ေတြ နဲ႔ ေငြစုေငြေခ်းအသင္းေတြရဲ႕   ေၾကြးၿမီေတြဘဲ   ျဖစ္ပါတယ္..။   ေငြစကၠဴနဲ႔ စာရင္းရွင္ အပ္ေငြ (တနည္းေျပာရရင္ ခ်က္လက္မွတ္ေရးၿပီး ထုတ္ယူႏိုင္တဲ႔ေငြ) ေတြမွာ သူတို႔ကို ျပဳလုပ္တဲ႔ ကုန္က် စရိတ္ (intrinsic value) မရွိဘူးလို႔ ယူဆထားပါတယ္..။ 

၁၀၀တန္ေငြစကၠဴဆိုတာ စကၠဴတစ္ရြက္သာျဖစ္ပါတယ္။ စာရင္းရွင္အပ္ေငြ checkable deposit ကလဲ  ႏွစ္ဖက္စာရင္း သြင္းစံနစ္ရဲ႕ စာရင္းေရးသြင္းခ်က္ bookkeeping entry တစ္ခုမွ်သာပါဘဲ။ ေငြအေၾကြေတြဟာလဲ သူတို႔ရဲ႕ face value ဟာ သူတို႔ကို သြန္းေလာင္းတဲ႔စရိတ္ထက္ ႀကီးရမွာဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုင္ထားတဲ႔ ေငြစကၠဴတစ္ရြက္ကို ထိကိုင္လုိ႔ရတဲ႔ အရာဝတၳဳတစ္ခု ဥပမာအားျဖင္႔- ေရႊ နဲ႔ အစိုးရက လဲလွယ္ အမ္းထုတ္ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူအမ်ားအတြက္ေတာ႔ ေငြစကၠဴေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ကိုင္တြယ္လုိ႔ရတဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခုခုနဲ႔ ဘာေနာက္ခံမွ မထားထားတဲ႔အခ်က္ဟာ မလုံၿခဳံဘူး၊ စိတ္မခ်ရဘူးလုိ႔ ထင္ခ်င္စရာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဘာလုိ႔ အဲလိုေနာက္ခံမထားရသလဲဆိုတာအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေကာင္းေကာင္းရွိပါတယ္။ တကယ္လုိ႔သာ အစုိးရက currency အေနာက္မွာ ေရႊကဲ႔သို႔ ထိကိုင္လုိ႔ရတဲ႔ အရာဝတၳဳ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို ေနာက္ခံထားလုိက္ရင္ money supply သည္ ေရႊဘယ္ေလာက္ရႏိုင္သလဲဆိုတာေပၚ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲမွာ ျဖစ္တယ္။ money supply ေနာက္မွာ ဘာေနာက္ခံမွ မထားျခင္းအားျဖင္႔ အစိုးရသည္ အဲဒီကန္႔သတ္ခ်က္ကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ၿပီး လြတ္လပ္မွဳကို ရရွိမွာဘဲျဖစ္ပါတယ္။  လြတ္လပ္မွဳဆုိတာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ လုိအပ္ခ်က္နဲ႔ အကိုက္ညီဆုံးျဖစ္တဲ႔   ေငြေၾကးရဲ႕တန္ဘိုးကို ထိန္းသိမ္းထားဖို႔ လိုအပ္တဲ႔   ေငြေၾကး ပမာဏ အနည္းအမ်ားကို ျပဳလုပ္ႏိုင္တာဘဲျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင္႔ အစိုးရဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕   ေငြေၾကး ပမာဏကို လြတ္လြတ္ လပ္လပ္နဲ႔ လိုအပ္သလို စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္တဲ႔ စြမ္းရည္ကုိ ရရွိတာဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ေငြေၾကးဆိုင္ရာမူဝါဒ monetary policy ကို ခ်မွတ္တဲ႔ ေငြေၾကးအာဏာပိုင္မ်ားအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ သယံဇာတေတြကို အျပည္႔အဝ အသုံးခ်တဲ႔အေျခအေန full employment၊ ေဈးႏွဳန္းအဆင္႔ တည္ၿငိမ္မွဳ price-level stability နဲ႔ စီးပြားေရးတိုးတက္မွဳႏႈန္း economic growth   ေတြကို   ျမႇင္႔တင္ေပးမဲ႔ လုပ္ငန္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအတြက္ လုိအပ္တဲ႔ ေငြေၾကးပမာဏကို ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကရပါတယ္။ 

ယေန႔ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ားက ေငြေၾကးပမာဏကို ေရႊသို႔မဟုတ္ အျခားတန္ဘုိးရွိ ကုန္စည္တစ္ခုခုနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထား တာထက္ ဒီအတိုင္းဘဲ စီမံခန္႔ခြဲတာက ပိုၿပီး အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လုိ႔ သေဘာတူညီၾကတယ္..။ ဥပမာ- money supply ေနာက္ခံ အျဖစ္ ေရႊကို သုံးထားတယ္ဆုိရင္ ေရႊနဲ႔ ေငြေၾကးဟာ အျပန္အလွန္ လဲလွယ္ အမ္းထုတ္လုိ႔ရတယ္။ အဲဒီအခါမွာ တုိင္းျပည္မွာ   ေရႊေတြတူးေဖာ္ရလုိ႔ ေရႊပမာဏအမ်ားႀကီး တုိးတက္လာရင္ ေငြေၾကးပမာဏကလဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိုးလာမယ္။   ေငြေဖာင္းပြမွဳ ကလဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ စျဖစ္လာမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေရႊထုတ္လုပ္မႈ ၾကာရွည္စြာ က်ဆင္းလာရင္လဲ money supply လဲ က်ဆင္းမယ္။ အဲဒါဆိုရင္ စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈ recession နဲ႔ အလုပ္လက္မဲ႔ unemployment ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ ရမွာ ျဖစ္တယ္။ တိုတိုေျပာရရင္ လူေတြဟာ ေငြစကၠဴကို ေရႊပမာဏတစ္ခုခု သို႔မဟုတ္ အျခားတန္ဘုိးရွိကုန္စည္တစ္ခုခုအျဖစ္သို႔ မေျပာင္းလဲႏိုင္ ဘူး။ ေငြေၾကးကို ေငြေၾကးနဲ႔ဘဲ လဲလုိ႔ရတယ္။ အစိုးရကို ကိုယ္႔ရဲ႕ ၁၀၀ တန္ေငြစကၠဴတစ္ရြက္အတြက္ အမ္းထုတ္ ဖို႔ ေတာင္းဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ နံပါတ္စဥ္မတူတဲ႔ ၁၀၀ တန္ ေငြစကၠဴတစ္ရြက္ကိုဘဲ ထုတ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရႏိုင္တာ အကုန္ပါဘဲ။ အလားတူစြာ checkable deposits ေတြကိုလဲ ေရႊ သို႔မဟုတ္ အျခား ကိုင္တြယ္လုိ႔ရတဲ႔ အရာတစ္ခုခုနဲ႔ အမ္းမထုတ္ ႏိုင္ပါဘူး။ ေငြစကၠဴနဲ႔သာ အမ္းထုတ္လဲလွယ္လို႔ ရပါတယ္။ ေငြေၾကးပမာဏရဲ႕ေနာက္မွာ ေငြေၾကးတန္ဘုိးကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားတဲ႔ အစုိးရရဲ႕ စြမ္းရည္ဘဲရွိပါတယ္။

Value of Money

၁၀၀ တန္ေငြစကၠဴတစ္ရြက္ သို႔မဟုတ္ ေငြ ၁,၀၀၀ စာရင္းရွင္အပ္ေငြ စာရင္းသြင္းခ်က္တစ္ခု စတာေတြက ဘာျဖစ္လို႔   ေငြေၾကးျဖစ္ရတာလဲ..။ သူတို႔က ဘာတန္ဘိုးကို ေပးသလဲ။ ဒီေမးခြန္းေတြကို ေျဖဖို႔အတြက္ အပိုင္း (၃) ပိုင္းရွိပါတယ္..။
(၁) လက္ခံႏိုင္မွဳ Acceptability

currency နဲ႔ checkable deposits ေတြ ေငြေၾကးျဖစ္ရတာဟာ သူတို႔ကို လူေတြက ေငြအျဖစ္လက္ခံလုိ႔ပါဘဲ။ currency နဲ႔ checkable deposits ေတြဟာ ေငြေၾကးရဲ႕ အေျခခံလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္.. သူတို႔ကို ၾကားခံဖလွယ္ေရး ကိရိယာအျဖစ္ လက္ခံၾကတယ္.. ေငြစကၠဴကို သုံးတဲ႔အခါမွာ ကုန္စည္၊ ေဆာင္ရြက္မွဳနဲ႔ သယံဇာတရင္းျမစ္ေတြအတြက္ လဲလွယ္ လုိ႔ရတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ၾကတဲ႔အတြက္ ေငြစကၠဴကို လဲလွယ္စရာအျဖစ္ လက္ခံၾကပါတယ္။

(၂) ႏိုင္ငံ၏တရားဝင္အသိအမွတ္ျပဳထားေသာေငြေၾကးျဖစ္ျခင္း Legal Tender

ေငြစကၠဴေတြကို ယုံၾကည္စြာနဲ႔ လက္ခံအသုံးျပဳတာဟာ အစုိးရက သူတို႔ကို legal tender အျဖစ္ တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳ သတ္မွတ္ေပးလုိ႔ဘဲျဖစ္ပါတယ္.. ဆိုလိုတာက ေငြစကၠဴသည္ မည္သည္႔ေၾကြးၿမီေပးေခ်မႈအတြက္မဆို တရားဝင္ လက္ခံၿပီး အသိအမွတ္ျပဳတဲ႔ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အစိုးရအတြက္ ေငြစကၠဴမဟုတ္တဲ႔ ပုံစံေတြ   ျဖစ္တဲ႔ ခ်က္လက္မွတ္၊ မန္နီေအာ္ဒါ money order ၊ credit card စတာေတြနဲ႔ ေပးေခ်မွဳဟာလဲ တရားမဝင္ မျဖစ္ပါဘူး။ အစုိးရက   ေငြစကၠဴကို legal tender ျဖစ္ပါတယ္လို႔ တရားဝင္အမိန္႔ထုတ္ထားတာထက္ကို လဲလွယ္မွဳကိရိယာအျဖစ္ အမ်ားက လက္ခံမႈက ပိုအေရးႀကီးပါတယ္..။ ဥပမာ- ခ်က္လက္မွတ္ကို အစိုးရက legal tender ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ တရားဝင္ အမိန္႔မထုတ္ ထားေသာ္လဲဘဲ မ်ားစြာေသာ စီးပြားေရးအေဆာက္အအုံေတြမွာ ကုန္စည္၊ ေဆာင္ရြက္မွဳနဲ႔ သယံဇာတေတြ လဲလွယ္မႈအတြက္ အသုံးျပဳပါ တယ္..။

(၃) ႏႈိင္းယွဥ္ ရွားပါးမွဳ Relative Scarcity

အျခားအရာေတြရဲ႕ စီးပြားေရးတန္ဘုိးလုိဘဲ ေငြေၾကးရဲ႕တန္ဘိုးဟာလဲ သူရဲ႕ ဝယ္လုိအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအားေပၚ မူတည္ ေနပါတယ္။ ပုိက္ဆံရဲ႕တန္ဘုိးဟာ သူ႔ရဲ႕အသုံးဝင္မႈနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ သူ႔ရဲ႕ ရွားပါးမႈကေန ရလာတာပါ။ ပိုက္ဆံရဲ႕ အသုံးဝင္မွဳ ဆိုတာကလဲ အခု သုိ႔မဟုတ္ အနာဂတ္မွာ သူ႔ရဲ႕ ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို လဲလွယ္ႏိုင္စြမ္းရွိမွဳ အေပၚ မူတည္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ စီးပြားေရးအေဆာက္အအုံရဲ႕ ေငြေၾကးအတြက္ ဝယ္လုိအားသည္ မည္သည္႔ကာလမွာမဆို   ေငြေၾကးယူနစ္ တစ္ခုနဲ႔ ေပးေခ်တဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္စုစုေပါင္းပမာဏရယ္၊ တစ္ဦးခ်င္းစီနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြက အနာဂတ္ ကာလ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေတြအတြက္ ကိုင္ထားခ်င္တဲ႔ စုစုေပါင္းေငြေၾကးပမာဏရယ္ ႏွစ္ခုေပါင္းေပၚ မူတည္ေနပါတယ္။ သင္႔ေတာ္တဲ႔ ပုံေသ ေငြေၾကးဝယ္လုိအားနဲ႔တကြ ေငြေၾကးအာဏာပိုင္မ်ားက ထုတ္လုပ္တဲ႔ ေငြေၾကးရဲ႕ ေရာင္းလုိအား သည္   ေငြေၾကးယူနစ္ (က်ပ္၊ ယန္း၊ ရင္းဂစ္၊ ေဒၚလာ၊ ပီဆို စသည္) ရဲ႕ ျပည္တြင္းတန္ဘုိး သုိ႔မဟုတ္ ဝယ္ယူႏိုင္စြမ္းအား purchasing power ကို ဆုံးျဖတ္ေပး ပါတယ္။

Money and Prices

ေငြေၾကးရဲ႕ purchasing power ဆိုတာ ေငြေၾကးတစ္ယူနစ္နဲ႔ဝယ္ႏိုင္တဲ႔ ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မႈ ပမာဏဘဲ  ျဖစ္ပါ တယ္။ ေငြေၾကးဟာ သူ႔ရဲ႕ purchasing power ဆုံးရွဳံးၿပီဆုိရင္ သူ႔ရဲ႕ ေငြေၾကးဆိုတဲ႔ အေနအထားလဲ ဆုံးရွဳံးသြားတာပါဘဲ..။
          ေငြေၾကးယူနစ္တစ္ခုက ဝယ္ယူႏိုင္တဲ႔ပမာဏဟာ ေဈးႏွဳန္းအဆင္႔နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ဆိုလုိတာက အေထြေထြေဈးႏႈန္းအဆင္႔နဲ႔ ေငြေၾကးယူနစ္ရဲ႕ ဝယ္ယူႏိုင္စြမ္းအားသည္ ေျပာင္းျပန္ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ စားသုံးသူေဈးဆႏႈန္း ကိန္း consumer price index သို႔မဟုတ္ cost-of-living index တက္သြားၿပီဆုိရင္ ေငြေၾကးယူနစ္ရဲ႕ တန္ဘုိးကက်သြားပါတယ္။ အျပန္အလွန္အားျဖင္႔လဲ မွန္ကန္ပါတယ္။ ေဈးႏႈန္းေတြတက္တဲ႔အတြက္ ေငြေၾကးယူနစ္ရဲ႕တန္ဘုိးကို က်ဆင္းသြားေစတဲ႔ အေၾကာင္းကေတာ႔ ကုန္စည္၊ ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႕ သယံဇာတေတြရဲ႕ ပမာဏတစ္ခုကို ဝယ္ဖုိ႔အတြက္ ေငြေၾကးယူနစ္ ပိုမိုလိုအပ္လာ လုိ႔ဘဲ   ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ- ေဈးႏႈန္းက ၂ဆ ျဖစ္သြားရင္ ေငြေၾကး ၁ ယူနစ္ရဲ႕တန္ဘုိးက တစ္ဝက္ကို က်သြားပါတယ္။

ဆန္႔က်င္ဘက္ျပန္ေျပာရရင္ ေဈးႏႈန္းေတြက်တာဟာ ေငြေၾကးယူနစ္ရဲ႕ တန္ဘုိးကို တက္ေစပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ႔ ကုန္စည္နဲ႔ေဆာင္ရြက္မွဳေတြကို ရရွိဖို႔အတြက္ ေငြေၾကးယူနစ္နဲနဲဘဲလိုလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ- ေဈးႏႈန္းက တစ္ဝက္က်သြားတယ္ ဆုိရင္ ေငြေၾကးယူနစ္ရဲ႕ purchasing power က ၂ဆ တက္သြားပါတယ္။

ညီမွ်ျခင္းပုံစံနဲ႔ဆုိရင္ ဒီလိုျဖစ္ပါမယ္..။

                V = 1/P      where V = value of monetary unit, P = price level

V ရဲ႕တန္ဘုိးကို ရွာဖုိ႔ ၁ ကို ေဈးႏႈန္းအဆင္႔နဲ႔ စားရပါတယ္။ ေဈးႏႈန္းအဆင္႔ကို index number နဲ႔ေဖာ္ျပပါတယ္။ အကယ္၍ ေဈးႏႈန္းအဆင္႔က ၁ ဆိုရင္ ေငြေၾကးယူနစ္ရဲ႕ တန္ဘိုးက ၁ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ေဈးႏႈန္းက ၁.၂၀ ကို တက္သြားတယ္ဆုိပါစုိ႔။ အဲဒါဆို V တန္ဘုိးက ၀.၈၃၃ ကို က်သြားပါတယ္။ ေဈးႏႈန္း ၂၀ % တက္တာဟာ ေငြေၾကး ယူနစ္တန္ဘုိးကို ၁၆.၆၇% က်ဆင္းသြားေစပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ေဈးႏႈန္းက ၁ ယူနစ္ကေန ၀.၈၀ သို႔ ၂၀ % က်ဆင္းသြားမယ္ ဆုိရင္ ေငြေၾကး ယူနစ္တန္ဘုိးက ၁.၂၅ ကိုတက္သြားပါတယ္။ ၂၅ % တက္တဲ႔ သေဘာေပါ႔။

တိုင္းျပည္တစ္ခုရဲ႕ ေငြေၾကးဟာ ဘာတန္ဘုိးမွမရွိေတာ႔ဘဲနဲ႔ လက္မခံၾကေတာ႔တဲ႔ အေျခအေနျဖစ္လာရင္   ေငြေၾကး   ေဖာင္းပြမွဳ အရမ္းျမင္႔တက္တဲ႔ အေျခအေန ျဖစ္လာလုိ႔ပါ။ အစိုးရက ေငြစကၠဴမ်ားစြာကို ရုိက္ထုတ္တဲ႔အခါ မွာ ေငြေၾကးယူနစ္ တစ္ခုစီရဲ႕ purchasing power ဟာ လုံးဝနီးပါးကို အားမရွိေတာ႔ဘဲ hyperinflation ကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးဟာ ပထမ ကမၻာစစ္အၿပီး ဂ်ာမဏီႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ၁၉၁၉ ခုႏွစ္မွာ ျပည္တြင္း လွည္႔လည္သုံးစြဲေငြ ပမာဏဟာ ဂ်ာမန္မတ္ေငြ ၅၀ ဘီလီယံ ရွိခဲ႔ပါ တယ္။ ေငြေဖာင္းပြ မွဳနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သီးသန္႔ ေရးသားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေငြေဖာင္းပြမႈ တရွိန္ထုိးတက္လာျခင္းဟာ ေငြေၾကးကို လက္ခံရရွိခ်ိန္နဲ႔ သုံးစြဲတဲ႔ အခ်ိန္ၾကားမွာရွိတဲ႔ ေငြေၾကးရဲ႕ တန္ဘုိးကို  သိသိသာသာ တန္ဘိုးက်ေစပါတယ္။ ေငြေၾကးတန္ဘုိး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ၾကီး က်ဆင္းသြားတာဟာ ၾကားခံဖလွယ္ေရး ကိရိယာအျဖစ္ သုံးစြဲျခင္းမွ ရပ္တန္႔သြားေစပါတယ္။  စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ အိမ္ေထာင္စုေတြကလဲ ေငြစကၠဴကို လဲလွယ္မႈ ကိရိယာ အေနနဲ႔ လက္ခံဖုိ႔ကို ျငင္းဆန္ ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ဒီေငြစကၠဴေတြကို ပိုင္ဆုိင္ထားျခင္းျဖင္႔ တန္ဘိုး ဆုံးရွဳံး မွာကို မခံႏိုင္လုိ႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစုိးရက legal tender ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ဘယ္လိုဘဲ ေၾကညာထားထား မရေတာ႔ ပါဘူး။   ျပည္တြင္းမွာ လက္ခံေလာက္စရာ ၾကားခံဖလွယ္ေရးကိရိယာ မရွိတဲ႔အခါ စီးပြားေရးအေဆာက္အအုံဟာ ပစၥည္းခ်င္း လဲလွယ္တဲ႔ barter system ကို အလုိအေလ်ာက္ ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္နည္းအေနနဲ႔ ပိုၿပီး တည္ၿငိမ္တဲ႔ ေငြေၾကး ယူနစ္ေတြ   ျဖစ္တဲ႔   ေဒၚလာတို႔၊ ယူရုိတို႔ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သုံးစြဲလာၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးပိတ္အစြန္းမွာေတာ႔ တုိင္းျပည္ဟာ hyperinflation ကို တိုက္ထုတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျပည္ပေငြေၾကးယူနစ္ကို ကိုယ္ပိုင္ တရားဝင္ေငြေၾကးအျဖစ္ လက္ခံသုံးစြဲရပါ   ေတာ႔တယ္။

အလားတူစြာဘဲ လူေတြဟာလဲ inflation ေၾကာင္႔ ေငြေၾကးရဲ႕တန္ဘိုး သိသိသာသာ ပ်က္စီးသြားတာ မျဖစ္ေသးသ၍   ေငြေၾကးကို တန္ဘိုးကို သိုေလွာင္ေပးတဲ႔အရာအျဖစ္ ဆက္လက္သုံးစြဲေနၾကမွာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရးအေဆာက္အအုံ တစ္ခု သည္ ေငြေၾကးရဲ႕ purchasing power တည္ၿငိမ္ေနတဲ႔အခါမွာ ေငြေၾကးကို ေငြစာရင္းယူနစ္အျဖစ္နဲ႔ ထိေရာက္စြာ အသုံးျပဳႏိုင္ပါတယ္။ purchasing power ကို ေငြေၾကးဆုိင္ရာကိုက္တံ (yardstick) တစ္ခုအျဖစ္ မတိုင္းတာႏိုင္ေတာ႔ တဲ႔အခါ ဝယ္သူ နဲ႔ ေရာင္းသူေတြအတြက္ ကုန္ဖလွယ္မွဳအခ်ိဳး terms of trade ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျပဳလုပ္ေပးေတာ႔ပါဘူး။ ေငြေၾကး ယူနစ္တစ္ခုရဲ႕တန္ဘုိး လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ က်ဆင္းသြားတဲ႔အခါ ေရာင္းသူေတြကလဲ ဘယ္ေလာက္ေဈးေတာင္းရမယ္.. ဝယ္သူ   ေတြကလဲ ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္ ဆိုတာကို မသိၾကေတာ႔ပါဘူး။

ေဈးႏႈန္းအဆင္႔ လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ တိုးတက္မႈနဲ႔ ေငြေၾကးရဲ႕ purchasing power ကို တိုက္စားမႈတို႔ဟာ မေကာင္းမြန္တဲ႔၊ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ႔ စီးပြားေရးေပၚလစီေတြကေန ျဖစ္လာတာပါ။ ေငြေၾကးရဲ႕ purchasing power နဲ႔ ေဈးႏႈန္းအဆင္႔ဟာ ေျပာင္းျပန္ ဆက္စပ္ေနတဲ႔အတြက္ ေဈးႏွဳန္းအဆင္႔ တည္ၿငိမ္မႈရွိမွသာ ေငြေၾကးရဲ႕ purchasing power လဲ တည္ၿငိမ္မႈရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ price level တည္ၿငိမ္မႈဆိုတာ ႏွစ္စဥ္ inflation က ၂ % ကေန ၃% ေလာက္ၾကားထဲရွိတဲ႔ အေျခအေနေပါ႔။ အဲဒီအေျခအေန ရရွိဖို႔သည္ ေငြေၾကးပမာဏနဲ႔ အတိုးႏႈန္း (ေငြေၾကးမူဝါဒ) ကို စီမံခန္႔ခြဲ စည္းက်ပ္ဖို႔ အဓိကလိုအပ္ပါတယ္။ ေငြေဖာင္းပြမႈကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔အတြက္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေငြေၾကးအာဏာပိုင္မ်ားက ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရာမွာ သင္႔ေတာ္တဲ႔ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာမူဝါဒ Fiscal Policy အေထာက္အပ႔ံကလဲ လိုအပ္ပါတယ္။ ေငြေၾကးအာဏာပိုင္မ်ားသည္ ရရွိႏိုင္တဲ႔ ေငြေၾကးပမာဏကို   ျပဳလုပ္ေပးၿပီး   ေပၚလစီကေန တစ္ဆင္႔ အဲဒီပမာဏကိုလဲ ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ေနာက္မွဘဲ ေငြေၾကးဖန္တီးမွဳ၊ ေငြေၾကးမူဝါဒ စတာေတြကို ေရးသားပါမယ္။ ဖတ္ရွဳအက်ိဳးမ်ားႏိုင္ပါေစ....။

McConnell, Brue ႏွင္႔ Flynn တုိ႔ေရးသားေသာ eighteenth edition, "Economics, Principles, Problems, and Policies" ကို ကိုးကားဘာသာျပန္ပါသည္။

မိုးျမန္မာ